Parapety wewnętrzne – materiały i montaż

Parapety wewnętrzne to ważny element wykończenia ściany wokół okna. Dobór materiałów parapetów wewnętrznych i ich poprawny montaż mają wpływ nie tylko na estetykę wnętrza, ale także na trwałość ściany i komfort cieplny w pomieszczeniu. Jaki parapet wewnętrzny wybrać?

Spis treści

1. Parapety wewnętrzne – dlaczego trzeba je montować?
2. Z jakich materiałów mogą być wykonane parapety wewnętrzne?
3. Parapety wewnętrzne nakładane
4. Parapety wewnętrzne – jak mierzyć?
5. Parapety wewnętrzne - najważniejsze zasady montażu

Parapety wewnętrzne – dlaczego trzeba je montować?

Parapet wewnętrzny pełni kilka funkcji:

• zamyka warstwy muru we wnęce okiennej i nie dopuszcza do powstania w tym miejscu mostka termicznego,
• zabezpiecza warstwę ocieplenia muru przed uszkodzeniem mechanicznym lub ewentualnym zalaniem wodą deszczową przez otwarte okno,
• osłania grzejnik, jeśli znajduje się on pod oknem i zapobiega osadzaniu się kurzu z rozgrzanego powietrza na ścianie,
• kieruje ciepłe powietrze znad grzejnika do środka pomieszczenia,
• jest estetycznym wykończeniem wnęki okiennej i istotnym elementem dekoracyjnym wnętrza.

Z jakich materiałów mogą być wykonane parapety wewnętrzne?

1. Parapety wewnętrzne z konglomeratu - najpopularniejsze parapety wykonane ze sztucznych kamieni, czyli konglomeratów. Jest to kruszywo kamienne, bądź mączka kamienna, sklejone żywicą poliestrową. Parapety z konglomeratów mają zazwyczaj standardową grubość, wynoszącą 2 cm.

Parapety wewnętrzne z konglomeratu są:

• odporne na zmiany temperatury, wilgotności i działanie promieni UV,
• odporne na uderzenia i działanie środków chemicznych,
• różnokolorowe - można barwić surowiec podczas produkcji pigmentami, co pozwala uzyskiwać elementy w rozmaitych kolorach,
• podobne do kamienia naturalnego, ale są od niego lżejsze i tańsze.

2. Parapety wewnętrzne z MDF - równie popularne są parapety wewnętrzne produkowane z płyt wiórowych laminowanych, lakierowanych lub pokrytych dekoracyjnymi okleinami. Parapety te mają najczęściej grubość 2,2 lub 3 cm. Mogą być wykonane z wodoodpornych płyt MDF lub HDF (ze sprasowanych włókien drzewnych) lub z płyt postformingowych, czyli wiórowych wykończonych utwardzonym laminatem.

Parapety wewnętrzne z płyt MDF i HDF są:

• odporne na zmiany wilgotności i temperatury w pomieszczeniu,
• odporne na uszkodzenia mechaniczne,
• dostępne w wielu wzorach i kolorach: mogą być jednobarwne lub imitujące drewno bądź kamień.

Parapety wewnętrzne z płyt postformingowych (wykorzystywane także na blaty kuchenne oraz łazienkowe), są:

• bardziej odporne na wilgoć niż zwykłe płyty MDF,
• mają zaoblone krawędzie,
• odporne na ścieranie,
• przypominają parapety drewniane, a ceną dorównują tym z PCW.

3. Parapety wewnętrzne drewniane - parapety z drewna naturalnego są bardzo efektowne, ale i wymagające dbałości podczas montażu i użytkowania. Parapety mogą być z drewna krajowego lub egzotycznego. Produkuje się je zazwyczaj z elementów klejonych, co zwiększa ich trwałość i odporność na zmiany temperatury i wilgotności. Parapety drewniane są zazwyczaj grubsze niż kamienne, mają 3-4 cm grubości. Najtwardsze, ale i najdroższe są parapety z drewna dębowego i gatunków egzotycznych. Parapety z sosny i buku są tańsze, jednak ich powierzchnie są bardziej podatne na wgniecenia i zarysowania. Parapety drewniane zawsze wymagają impregnacji, na przykład lakierem, woskiem lub olejem do drewna.

4. Parapety wewnętrzne z PCW - są lekkie, niedrogie i wytrzymałe. Mogą mieć budowę pełną (ze spienionego PCW) albo komorową. Parapety z PCW o budowie komorowej okleinuje się lub laminuje.

Parapety z PCW są:

• lekkie,
• łatwe do utrzymania w czystości,
• odporne na zarysowania i czynniki atmosferyczne,
• wykończone na zakończeniach zaślepkami maskującymi komory,
• wykończone dekoracyjną folią lub spieczonym laminatem, który może imitować drewno albo kamień,
• najtańsze spośród wszystkich materiałów.

5. Parapety wewnętrzne kamienne - parapety kamienne najczęściej wykonuje się z marmuru, granitu, trawertynu lub piaskowca. Najmocniejsze są granitowe. Najtrudniej je uszkodzić, są też najmniej wrażliwe na zaplamienie. Najtrudniej jest utrzymać w czystości parapet z piaskowca, bo jest skałą dość nasiąkliwą i chłonącą brud. Z kolei marmury oraz trawertyny, będące odmianami skał wapiennych, są wrażliwe na kwasy. Parapety kamienne mają grubość minimum 2 cm, najczęściej są 3-centymetrowe, ale mogą być i grubsze. Wycina się je z bloków skalnych. Najdłuższe elementy można pozyskać z bloków granitowych. Parapety kamienne kupuje się już wstępnie zaimpregnowane. Kolejnej impregnacji dokonuje się po ich wbudowaniu. Takie zabiegi należy co jakiś czas powtarzać.

Parapety z kamienia są:

• wytrzymałe i bardzo efektowne,
• trzeba je odpowiednio impregnować, aby nie były nasiąkliwe (marmur i trawertyn warto zabezpieczać raz na parę miesięcy, granit wystarczy pokrywać impregnatem co dwa lata),
• wrażliwe na działanie niektórych detergentów (sztuczne kamienie są na nie bardziej odporne), dlatego poleca się czyszczenie ich samą wodą.

Parapety wewnętrzne nakładane

To sposób na uzyskanie nowego wyglądu wnęki okiennej bez rujnowania wnętrza. Często za pomocą nakładek remontuje się strefę pod oknami podczas ich wymiany. Po zamontowaniu nowych okien między starym parapetem a nową ramą zazwyczaj pozostaje nieestetyczna szczelina. Zamiast wykuwać stary parapet, można zastosować gotowe niedrogie nakładki parapetowe z PCW.

Parapety nakładane są cienkie, nie podwyższają więc wysokości parapetu i mieszczą się pod ramą okna. Mają listwę (nosek), która umożliwia przykrycie starego parapetu grubości nawet do 5-6 cm (zależnie od modelu).

Parapety wewnętrzne – jak mierzyć?

Przed zamówieniem parapetów trzeba dokładnie zmierzyć wnękę okienną. Parapet wewnętrzny jest wkuty po obu stronach wnęki na szerokość mniej więcej 3 cm. Do szerokości wnęki trzeba więc dodać 5-6 cm na wkucie go w ścianę. Gdy znajduje się pod nim grzejnik, parapet powinien być na tyle szeroki, aby go osłonił. Jeśli parapet w remontowanym wnętrzu ma nietypowy wymiar, ściany są krzywe, warto wykonać szablon, według którego parapet zostanie dla nas wycięty. Można go zrobić na przykład z grubego kartonu lub ze sklejki.

Parapety wewnętrzne - najważniejsze zasady montażu

• Parapety montuje się przed wykonaniem tynków wewnętrznych albo po ich ułożeniu. Zawsze robi się to przed malowaniem. Jeśli montuje się je przed tynkowaniem, należy je starannie zabezpieczyć folią, żeby ochronić je przed wilgocią i uszkodzeniem. Jeżeli po tynkowaniu, to przed ich osadzeniem trzeba nieco podkuć mur, a po zakończonym montażu miejsce wkucia parapetów starannie wykończyć zaprawą.

• Parapet powinien znajdować się 12-15 cm nad grzejnikiem, aby nie przeszkadzał w rozchodzeniu się strumienia ciepłego powietrza.

• Jeżeli nawis parapetu przekracza 1/3-1/2 jego szerokości, a parapet jest ciężki, warto dodatkowo podeprzeć go kątownikami zamocowanymi do muru. W przeciwnym razie pod dużym obciążeniem,na przykład gdy ktoś na nim usiądzie,może się zarwać.
• Miejsce oparcia parapetu trzeba wyczyścić z pyłu i jeśli jest nierówne, wyrównać zaprawą i zagruntować. Parapet należy też wstępnie przymierzyć i wypoziomować, nadając mu minimalny spadek w stronę wnętrza (1%).
• Może się okazać, że jest on za cienki (nie wypełnia całej grubości do ramy okiennej) i trzeba go ustawić na podkładkach dystansowych oraz klinach poziomujących. Przestrzeń pod parapetem wypełnia się wówczas pianą niskorozprężną i wykańcza zaprawą,w którą można wkleić siatkę zbrojącą,aby zapobiec pęknięciom. Między parapetem a ramą okna należy pozostawić 1-3-milimetrową szczelinę dylatacyjną.

• Minimalny luz przeciwdziałający pęknięciom tynku podczas ruchów parapetu trzeba również pozostawić po jego bokach. Szczeliny wypełnia się odpowiednio silikonem (na styku z ramą) lub akrylem (po bokach parapetów).
• W zależności od tego, z jakiego materiału są wykonane parapety, przytwierdza się je do podłoża za pomocą silikonu montażowego, kleju poliuretanowego, piany niskorozprężnej lub zaprawy klejowej. Elementy z konglomeratów oraz kamienia mocuje się najczęściej zaprawą klejową albo białym klejem do kamienia bez dodatku wapna, aby zapobiec wykwitom na powierzchni materiału. Zaprawa powinna mieć dużą siłę wiązania i wysoką elastyczność. Do przymocowania elementów z drewna i płyt drewnopochodnych stosuje się pianę lub kleje montażowe.

Agnieszka Janiszewska