Parapety zewnętrzne – materiały i montaż

2021-03-29 9:21

Parapety zewnętrzne aluminiowe, granitowe, ceramiczne czy może z PCW? Jeśli chcesz estetycznie wykończyć elewację swojego domu, dowiedz się więcej o różnych rodzajach parapetów zewnętrznych. W artykule podpowiadamy, o jakich zasadach montażu warto pamiętać, aby uniknąć błędów wykonawczych. Jaki parapet zewnętrzny wybrać?

Spis treści

Parapety zewnętrzne – dlaczego trzeba je montować?
Parapety zewnętrzne lekkie i ciężkie - rodzaje materiałów
Zasady montażu parapetów
Parapet na kształtce podparapetowej
Jak mierzyć parapety zewnętrzne?
Parapety zewnętrzne – ceny

Parapety zewnętrzne – dlaczego trzeba je montować?

Zadaniem podokiennika jest ochrona elewacji, muru i okna przed wodą opadową. Parapety zewnętrzne powinny być:

trwałe,
stabilnie osadzone,
szczelnie połączone z ościeżnicą okna i ościeżem,
zamontowane z odpowiednim spadkiem 1-2% na zewnątrz,
wystające poza lico ściany na około 2,5-5 cm.

Dobrze wykonane parapety chronią też elewację przed zabrudzeniem przez wodę deszczową, dlatego na krawędzi muszą mieć kapinos, żeby krople wody nie podciekały pod niego na elewację, ale odrywały się od profilu i skapywały z dala od muru. W metalowych profilach parapetowych brzeg blachy jest podwinięty, w kompozytowych – zaokrąglony.

Polecany artykuł:

Parapety wewnętrzne – materiały i montaż

Parapety zewnętrzne lekkie i ciężkie - rodzaje materiałów

Rodzaj materiału, z którego będzie wykonany parapet zewnętrzny, zależy nie tylko od upodobań, ale też rodzaju ściany zewnętrznej.

Parapety lekkie - nadają się do wszystkich rodzajów ścian. Mogą być:

z PCW - dzięki komorowej budowie izolują termicznie i tłumią hałas deszczu. Dobrze wyglądają z oknami z tego samego materiału i współpracują z nimi, bo mają zbliżoną rozszerzalność cieplną.
stalowe - zabezpiecza się gruntującą farbą antykorozyjną i pokrywa dekoracyjną. Jeżeli wymagają przycięcia – miejsce to trzeba dodatkowo zagruntować, by nie dopuścić do jego korodowania. Jeśli dom kryjemy blachą lub blachodachówką, ekipa dekarzy może przygotować parapety wykonane z blachy płaskiej z tego samego materiału.
aluminiowe - wytłaczane lub gładkie, powlekane lakierem w dowolnym kolorze. Produkowane są w dwóch technologiach – giętej i tłoczonej na zimno. Pierwsze są mniej sztywne, a w procesie produkcji mogą się na nich pojawiać przewężenia albo spękania. Drugie – są sztywniejsze, grubsze i wytrzymalsze. Ze względu na dużą rozszerzalność cieplną nie powinny mieć więcej niż 2,5 m długości.

Parapety ciężkie mogą być:

ceramiczne - z powodu ciężaru nadają się tylko do ścian jedno- i trójwarstwowych, gdzie mogą oprzeć się na murze. Na murowane parapety wykorzystuje się cegły oraz kształtki (pełne i drążone). Kształtki zazwyczaj mają delikatny spadek (około 2%) i zaokrągloną zewnętrzną krawędź. Cegły należy układać, nachylając je w kierunku zewnętrznym, aby woda mogła po nich swobodnie spływać.
kamienne lub z konglomeratu - trzeba je zamawiać na konkretny wymiar, kamienne są też najdroższe, te z kompozytu bardziej dostępne cenowo,
z materiału kompozytowego – popularne są też parapety, na przykład drewna połączonego z PCW.
z płytek klinkierowych - nadają się do wszystkich typów ścian, nie wymagają stabilnego podparcia. Nie trzeba też pozostawiać pod nimi więcej miejsca niż w przypadku standardowych lekkich parapetów.

Zasady montażu parapetów

1. Najważniejsze zasady montażu lekkich parapetów są następujące:

w oknach drewnianych parapet przykręca się do ościeżnicy, wsuwając go w wyfrezowanie,
w oknach z tworzywa mocuje się go do listwy progowej, która zapewnia szczelne osadzenie i prawidłowy spadek,
boki parapetu mogą być zatynkowane w murze albo wyprofilowane na wierzchu tynku w ościeżach,
choć możliwe jest przykręcenie parapetu bezpośrednio do ościeżnicy, nie jest to korzystne, bo w miejscu połączenia tworzą się nieszczelności. Uszczelnienie z taśmy butylowej lub silikonu po pewnym czasie odspaja się i nie chroni przed przeciekaniem wody.
dostępne są różne akcesoria parapetowe: zakończenia boczne – ułatwiają montaż i zapewniają dylatację umożliwiającą rozszerzalność; złącza stykowe „na wprost” – do długich parapetów aluminiowych; łączniki kątowe – estetyczne rozwiązanie przy parapetach narożnych.
każdy parapet jest pokryty folią ochronną, którą po skończonym montażu należy usunąć.

2. Najważniejsze zasady montażu parapetów murowanych są następujące:

parapety murowane są grube i nie mieszczą się pod standardowo zamocowaną ościeżnicą okienną, dlatego już na etapie projektu trzeba je przewidzieć i na warstwie elewacyjnej luz szerokości kilkunastu centymetrów.
zamiast murować parapety na budowie, można zamówić prefabrykaty składające się z fabrycznie zespolonych elementów. Mają kształt i długość dopasowaną do konkretnego otworu i są od razu spoinowane, więc osadza się je jako gotowy element.
boczne krawędzie parapetu mogą mieścić się w szerokości ościeża albo być wpuszczone w ścianę. Aby umożliwić odkształcanie i zapobiec pękaniu styków, pozostawia się wzdłuż nich dylatację, którą należy uszczelnić elastyczną taśmą, sznurem lub specjalną fugą dylatacyjną.

Montaż parapetu na ociepleniu

Podokiennik przygotowany do zamocowania, czyli z założonymi na końcach zaślepkami, przytwierdza się, gdy ościeże jest ocieplone i pokryte warstwą zbrojącą z siatką (narożniki przy parapecie powinny być wzmocnione dodatkowym skośnym pasem siatki).

Parapet układa się na ociepleniu i przytwierdza mechanicznie do okna. Szczelinę pod parapetem trzeba wypełnić niskorozprężną pianką poliuretanową. Nie należy jej aplikować zbyt obficie, żeby jej nadmiar nie podniósł podokiennika. Dobrze jest na wszelki wypadek zaraz po aplikacji pianki obciążyć parapet na całej długości, na przykład cegłówkami.

Wśród akcesoriów do systemów ociepleń są profile narożne, które powinny być zamocowane w warstwie zbrojonej na brzegu termoizolacji pod parapetem. Niektóre mają od góry pasek materiału uszczelniającego w wersji samoprzylepnej. Służy on do dokładnego połączenia profilu z parapetem. To rozwiązanie może się przydać, gdy pod parapet wkłada się minimalną ilość piany.

Parapet na kształtce podparapetowej

Na dole pod oknem jest największy luz potrzebny podczas montażu okien. Żeby ocieplić to miejsce, niektórzy producenci okien oferują ciepłe kształtki z twardego materiału termoizolacyjnego (styropianu lub polistyrenu ekstrudowanego).

Kształtki są produkowane w różnych rozmiarach do konkretnych profili okien i grubości ocieplenia.
Można kupić jednostronne (na zewnątrz bądź do wnętrza), ale najlepsze są kształtki dwustronne, na których ustawia się okno. Mają one już wyprofilowany spadek z obu stron. Kształtka dwustronna jest już na murze, bo została zamocowana podczas montażu okna (ocieplenie układa się na styk z kształtką).
Gdy parapet będzie montowany na zewnętrznej kształtce termoizolacyjnej, przykleja się ją do ocieplenia, które trzeba zakończyć 2-3 cm niżej, tyle bowiem wynosi wysokość tego elementu.
Na kształtce układa się parapet. Można go do niej również przykleić. Czasem kształtka jest węższa niż grubość ocieplenia. Na jej skraju pod parapetem trzeba umieścić materiał uszczelniający, na przykład taśmę rozprężną.

Jak mierzyć parapety zewnętrzne?

Parapet powinien być szerszy niż grubość warstwy ocieplenia, na której jest osadzany. Podokiennik powinien mieć odpowiednią długość względem otworu. W przypadku parapetów z blachy stalowej lub aluminiowej należy uwzględniać rozszerzalność termiczną materiału. Dotyczy to zwłaszcza elementów w ciemnych kolorach.

Najbardziej rozszerza się aluminium. Trzeba przyjąć, że w czasie upałów każdy metr parapetu wydłuży się o 1,2-1,5 mm. Parapet do otworu o długości 150 cm powinien być 2 mm krótszy. Parapety aluminiowe dłuższe niż 3 m powinno się podzielić na pół i połączyć za pomocą aluminiowego złącza z uwzględnieniem około 4-milimetrowego luzu dla każdego odcinka.